بعدازکشته شدن باب شیرازی دوبرادر به نام

میرزاحسینعلی بهاء ومیرزایحیی که ازفرزندان میرزاعباس نوری معروف به میرزای بزرگ بودنداختلاف افتاد

رقابت‌ دو برادر بر سر فرماندهی بر بابيان علنا آغاز و كم‌ كم‌ به‌ اوج‌ خود رسيده‌ تا جايی كه‌ طرفين‌ يكديگر را تهديد به‌ مرگ‌ میكردند. لذا، دولت‌ عثمانی هر دو را به‌ دادگاه‌ كشانيد. دادگاه‌ دستور داد هر يك‌ از دو برادر با گروه‌ پيرو خود به‌ نقطه‌ای دور از هم‌ فرستاده‌ شوند. از اين‌ جهت‌ به‌ دستور سلطان‌ عبدالعزيز، يحيی صبح‌ ازل‌ با خاندان‌ و پيروانش‌ به‌ قبرس، و حسين‌ علی بهاء و طرفدارانش‌ به‌ عكّا (در سرزمين‌ فلسطين‌ اشغالی) تبعيد شدند.

باب رادرشیرازدستگروچوب زدند پس از تنبيه، نزد امام جمعه‏ آن شهر، اظهار ندامت و توبه كرد و به قول يك از مريدان‏ش، بر فراز منبر در حضور مردم گفت:
لعنت خدا بر كس كه مرا وكيل امام غايب بداند. لعنت خدا بر كس كه مرا باب امام بداند..در اواخر سلطنت محمد شاه و پس از مرگ او  از سوی مريدان  علی محمدباب  آشوب‏هايی در كشور پديد آمد

در تهران نيز گروهی از بابیان به رهبری علي ترشيزی بر آن شدند تا ناصرالدين شاه و اميركبير و امام جمعه‏ تهران را به قتل رسانند، اما نقشه‏ آنان كشف شد و سي و هشت تَن از سران بابیان، دستگير و هفت تن از آنان كشته شدند.

ودرنهایت
سید علی محمد به همراه يكی از پيروان‏ش، در بيست و هفتم شعبان 1266 در تبريز تيرباران شد.
با اعدام باب، همه‏ قضايای اين طايفه به پايان نرسيد، بلكه عده‏ ای از طرفداران، باز به تبليغ اين مرام ادامه دادند تا آن كه سرانجام كارشان با ادّعاي واهی شخص ديگری به نام حسين علی نوری گره خورد و مسلك (بهاييت) پی ريزی شد.

وی، خود را برتر از همه‏ انبيای الهی می‏ انگاشت و مظهر نفس پروردگار مي‏پنداشت و عقيده داشت كه با ظهورش، آيين اسلام، منسوخ، و قيامت موعود در قرآن، به پا شده است

 سید علی محمد شيرازی ادعای خود را تغيير داد و از (مهدویت) سخن به ميان آورد و گفت:
من ام آن كسی كه هزار سال مي‏باشد كه منتظر آن مي‏باشيد
برخی آورده‏ اند، خودِ (باب) از عراق به مکه رفت و چنان كه بابیان گفته‏ اند، در آن جا دعوی مهدویت خود را علنی ساخت. در اخبار ظهور مهدی‏

عليه السلام آمده است كه او، ابتدا در مسجد الحرام، خود را معرفي مي‏كند، او نيز به مکه رفت. سپس به بوشهر بازگشت، رحل اقامت افكند.

 سید علی محمد شيرازی، پس از مراجعت از سفر مكه، به همراه يكی از مريدان‏ش به نام محمد علی بارفروشی، وقتی به بوشهر رسيد، دستور داد تا در يكی از مساجد اين شهر، عبارت (أشهد أنّ عليّاً قبل نبيل (بابُ) بقیةِ الله)را در اذان داخل كنند؛ كه تصريح دارد بر اين كه قبل از (نبيل) (علی نبيل) كه به حساب جمل با (علی محمد) برابر مي‏شود - باب امام زمانعليه السلام است.)

علی محمّدباب غالبا اين حديث مشهور را مي‏خواند: (أنا مدينة العلم و علی بابها) و مقصودش اين بود كه همان گونه كه رسيدن به خداوند، جز از طريق رسالت و ولايت ممكن نيست، رسيدن به اين مراتب هم جز از طريق واسطه، مشكل و غير ممكن است و او، همان واسطه‏ كبرا است

پس از انتشار جانشين شدن سید علی محمد در سال 1260 ه ق وی فرصت را غنيمت شمرد، از استقبال عدّه‏ ای از شيخیه استفاده كرد، پای را از جانشينی استادش فراتر نهاد و در خانه‏ خود، در شيراز، نخستين بار دعوت را به ملّا حسين بشرويه گفت و خود را(باب) امام دوازدهم شيعيان (يعني واسطه‏ ميان مردم و امام زمان‏ عليه السلام) معرّفی كرد. بر اين اعتقاد اصرار داشت كه برای پی بردن به اسرار و حقايق بزرگ و مقدّس ازلي و ابدی بايد مردم به ناچار از (در) بگذرند و به حقيقت رسند. لذا مي‏گفت: (مردم، بايد به من ايمان آورند تا به كمك من - كه واقف به اسرار هستم - بر آن اسرار دست يابند.)

اين اعتقادات، نزد علمای امامیه {شیعه اثنی عشر}باطل است. طبق نصوص قطعی، مهدی موعودعليه السلام در همين عالم خاكی و در بدن عنصری است و به زندگی طبيعی خود به حفظ الهی، ادامه‏ حيات مي‏دهد تا مشیت خداوند بر قيام و ظهور او تعلق گيرد.

آنان معتقدند كه طريق نيابت خاصه، پس از نواب چهارگانه (1- عثمان بن سعيد عمروی 2- ابوجعفر محمد بن عثمان 3- ابوالقاسم حسين بن روح نوبختی 4- ابوالحسن علی بن محمد سمری) برخلاف اعتقاد فقيهان و محدثان شيعه، مسدود نشده و همچنان راه نيابت خاصه، مفتوح است.
شيخیه، شيخ احمد و سپس سید كاظم رشتی را نايب خاص امام زمان‏ عليه السلام مي‏دانستند و نيز معتقد بودند كه امام زمان‏ عليه السلام در عالم موهومی به نام (هورقليا) زيست مي‏كند

از همان سنين نوجوانی، علامات عدم تعادل روحی در او آشكار بود. به كارهای غير متعارف دست مي‏زد، و طبيعتاً، خرافه گرا بود.وبه تسخير جنمي‏پرداخت! چنان كه در هواي گرم تابستان بوشهر، هنگام بلندي آفتاب، بر بالای بام می‏ ايستاد و برای تسخير آفتاب، اوراد مجعوله مي‏خواند و حركات رياضتی  هندی را تقليد مي‏نمود