يزيد مردى است كه مادر و خواهر و دختر خود را به نكاح مى گيرد

و شراب مى خورد و نماز نمى خواند، و يا يعقوبى و ديگران

از تاريخ نويسان شركت يزيد را در فتح بلاد روم و عياشيهاى

او را با معشوقه اش در دير مران و مبتلا شدن لشكريان به

بيمارى تب و آبله و بى تفاوت بودن او در اشعار عاشقانه اش

ياد كرده اند كه گويد: مرا چه باك كه تمام لشكر اسلام

از مرض آبله و تب مردند در حالى كه معشوق من در بر من است .

               حضرت رقيه (س)       

دخترم!

بگذار لب‌هاي چوب خورده‌ام امشب .

ميهمان بوسه‌اي باشد از پيشاني سنگ خورده‌ات؛

از گيسوي پريشان چنگ خورده‌ات؛

از شانه‌هاي معصوم تازيانه ديده‌ات؛

از صورت رنگ پريده سيلي خورده‌ات.......

جانبازى برادران مادرى قمر بنى هاشم علی
در بعضى از كتب مقاتل آمده است كه ،

حضرت عباس عليه السلام در روز عاشورا

به برادران گرامى خود، مى فرمود:

امروز روزى است كه بايد بهشت را بگيريم

و جان خود را فداى سيد و امام خود بنماييم .

نيز مى فرمود: اى برادران من ،

امروز در جان نثارى تقصير نكنيد

و كوتاهى ننماييد و چنين خيال نكنيد

كه حسين عليه السلام برادر ماست

و ما پسران يك پدر هستيم ؛ نه چنان است ؛

آن بزرگوار امام و سيد و بزرگ و پيشواى

ما بوده و حجت خداوند عالميان در روى زمين

و فرزند حضرت فاطمه زهرا
شهادت برادران حضرت عباس عليه السلام
روز عاشورا پس از حملات طرفين و

پيشقدمى اصحاب و شهادت يكايك آنان ،

نوبت به جانبازى اقوام و خويشان

-امام عليه السلام رسيد. اول كسى كه از بنى

هاشم به شهادت رسيد حضرت على اكبر عليه السلام بود

و چنانكه در زيارت ناحيه مى خوانيم :

السلام على اول قتيل من خير نسل

سليل من سلالة ابراهيم الخليل .
سپس متناوبا و متواليا، يكى بعد از

ديگرى با اجازه امام ، به ميدان رفتند

و شهيد شدند، تا آنكه صداى غريب

حضرت امام حسين عليه السلام بلند شد.

حضرت عباس عليه السلام برادران خود

را خواست و فرمود: اينك من به جاى

پدر شما هستم و ميل دارم ببينم شما

در برابر چشم من در راه اسلام و ياورى

حضرت امام حسين عليه السلام فداكارى نماييد.
برادران مادرى حضرت عباس عليه السلام

كه در عاشورا به شهادت رسيدند از قرار زيرند:
1. عبدالله بن على بن ابى طاطب عليه السلام
السلام على عبدالله بن اءميرالمؤ منين مبلى

البلاء و المنادى بالولاء فى عرصة كربلاء المضروب

مقبلا و مدبرا لعن الله هانى بن ثبت الحضرمى

(از زيارت ناحيه مقدسه )
مادرش ام البنين دختر حزام بن خالد است .
احمد بن محمد به سندش از عبدالله بن

حسن عبيدالله بن عباس روايت كرده است :

روزى كه عبدالله بن على بن ابى طالب عليه السلام

در كربلا به شهادت رسيد بيست و پنج سال

از عمرش گذشته بود و فرزندى از او به جاى نماند.

احمد بن عيسى نيز از ضحاك مشرقى نقل مى كند

كه گفت : عباس بن على عليه السلام

به برادرش عبدالله فرمود: پيش ‍ روى

من به ميدان جنگ برو تا جانبازى تو

را ببينم و در شهادتت ماءجور شوم ،

زيرا تو را فرزندى نيست . عبدالله به ميدان

رفت و از لشگر دشمن هانى بن ثبيت

حضرمى به مبارزه او درآمد و او را شهيد نمودند.
2. جعفربن على بن ابى طالب عليه السلام
السلام على جعفر بن اءميرالمؤ منين

الصابر بنفسه محتسبا و النائى عن

الاءوطان مغتر بالمستسلم المنزال

المشكور بالرجال لعن الله قاتله

هانى بن ثبيت الحضرمى (زيارت ناحيه )
مارد او نيز ام البنين سلام الله عليه بود،

و همچون برادرش فرزندى از خود بر جاى نگذاشت .

در النظيم مى نويسد:

امير المؤ منين عليه السلام

اين پسر را به پاس دوستى و علاقه اى

كه به برادرش جعفر طيار داشت جعفر ناميد.

ضحاك مشرقى ، در حديثى كه فوتا گذشت ،

روايت كرده كه عباس بن على عليه السلام

او را براى كشتن مقدم داشت .
جعفر بن على بن ابى طالب عليه السلام

پس از عبدالله ااجازه نبرد گرفت و به ميدان رفت

. با اينكه 19 سال بيش نداشت

ابراز شجاعت كرد و پس از تلفات

بسيارى كه به دشمن وارد ساخت

شهيد شد. به گفته ضحاك :

جعفر نيز به دست هانى بن ثبيت كشته شده است

، ولى بر اساس حديثى كه نصر بن مزاحم

از امام باقر عليه السلام نقل كرده ،

قتل وى به دست خولى اصبحى -

لعنة الله عليه - صورت گرفته است .

بر حسب زمان تولد، پنجمين پسر حضرت امير المؤ منين على عليه السلام بوده است :
1. حضرت امام حسن مجتبى عليه السلام ، تولد سال 3 هجرى ، شهادت سال 50.
2. حضرت امام حسين عليه السلام ، تولد سال 4 هجرى ، شهادت سال 61.
3. حضرت محسن كه در سال 11 سقط و شهيد شد.
4. محمد حنفيه ، تولد سال 16، وفات سال 81.
5. عباس اكبر، تولد بين سالهاى 24 - 26، شهادت سال 61.
قول معتبر آن است كه تولد آن حضرت در تاريخ چهارم شعبان سال 26 ه‍ رخ داده است

فرزندان شهيد قمر بنى هاشم عليه السلام  
محمد و عبد الله از جمله فرزندان

قمر بنى هاشم عليه السلام هستند

كه به گفته مورخان در كربلا به شهادت رسيده اند.

گويند: حضرت ابوالفضل عليه السلام در ميان فرزندان

خويش علاقه تامى به محمد داشته ،

به حدى كه آن پسر را از خود جدا نمى كرده است ،

در عين حال پس از شهادت برادران ،

شمشير به كمرش بست و اذن جنگ

براى او حاصل نمود و فرمود:

اى نور ديده از محنت آباد جهان به

سوى خرم آباد جنان رهسپار شو كه

ساعتى نمى گذارد به تو ملحق شد.

محمد دست عموى خويش ،

حسين بن على بن ابى طالب عليه السلام را بوسيد

و با عمه ها وداع كرد و به ميدان شتافت .

جنگ او در كتب مقاتل ديده نمى شود.

ولى در اين شهر آشوب و ديگران ،

محمدبن عباس عليه السلام را در

شمار شهداى كربلا آورده اند. قاتل

وى نيز عنصرى تبهكار سنگدل از طايفه

بنى دارم است كه داغ او را به دل پدرش

قمر بنى هاشم عليه السلام گذارد.

شهادت اين پسر چهارده يا پانزده ساله ،

پدرش را سخت بيازرد.

بنت عبدالله بن عباس بى عبدالمطلب ، بود و مادر لبابه ام حكيم است .

قمر بنى هاشم عليه السلام از لبابه دو فرزند آورد: يكى فضل ؛

و ديگرى عبيدالله . و نسل آن حضرت فقط از طريق عبيدالله ادامه يافته است .

، ولى در كتاب العباس مى خوانيم كه قمر بنى هاشم پنج اولاد بلكه شش اولاد داشته :

فضل بن عبيد الله (كه از لبابه بودند) سوم حسن (كه مادرش ‍ ام ولد بوده ،

و اين را از كتاب معارف ابن قيتبه و حديقه النسب شيخ فتونى نقل كرده )،

چهارم قاسم است كه از بعض كتب مقاتل نقل كرده است و لم يثبت ،

پنجم دخترى است كه نام او را هم ذكر نكرده و از حدائق الانس اين را نقل فرموده است ،

ششم محمد است 

مجلس درس زينب كبرى سلام الله عليه در كوفه  

جزائرى مى نويسد: در ايامى كه امير المؤ منين

على عليه السلام در كوفه تشريف داشت ،

آن مكرمه را مجلسى در منزل خود بود

كه براى زنها تفسير قرآن بيان مى فرمود.

يكى از روزها تفسير كهيعص

⁾

در اين بين امير المؤ منين على عليه السلام وارد شده و فرمود:

شنيدم كهيعص را مى نمايى ؟ عرض كرد: بلى يا ابتاه فدايت شوم .

فرمود: اى نور ديده ، آن رمزى است در مصيبت وارده بر شما عترت پيغمبر.

پس مصائب و نواتبى را كه در آينده بر آنها وارد مى شد بريا آن مخدره بيان فرمود

و با شنيدن فرياد ناله و گريه آن مظلومه بلند شد.

⁾

عليه با برادرش امام حسين عليه السلام چنين سروده است :

******

خواهرش بر سينه و بر سر زنان

رفت تا گيرد برادر را عنان

سيل اشك بست بر شه راه را

دود آهش كرد حيران شاه را

در قفاى شاه رفتى هر زمان

بانگ مهلا مهلاش بر آسمان

كاى سوار سرگران كم كن شتاب

جان من ، لختى سبكتر زن ركاب

تا ببوسم آن رخ دلجوى تو

تا ببويم ان شكنج موى تو

شه سراپا گرم شوق و مست ناز

گوشه چشمى به آن سو كرد باز

ديد مشكين مويى از جنس زنان

بر فلك دستى و، دستى بر عنان

زن مگو؛ مرد آفرين روزگار

زن مگو؛ بنت الجلال ، اخت الوقار

زن مگو؛ خاك درش نقش جبين

زن مگو؛ دست خدا در آستين

(محمد بن حنفيّه) در همان شبى كه امام حسين (ع) صبح

گرچه اسلام با زحمات پيامبر گرامى اسلام حضرت محمد بن عبدالله

و با مجاهدتهاى اميرالمؤمنين و ديگر اصحاب باوفاى پيامبر بر كره زمين

سايه گسترد اما دوام و بقاى اين دين جز با خون قلب فرزند على و نوادهٴ

حضرت رسول و سيد جوانان اهل بهشت يعنى سيد الشهداء حضرت

حسين بن على (عليه السلام) ممكن نبوده و نيست و حتى تا كنون

تزريق همين خون ابا عبدالله است كه بزم دين را رونق داده و هر ساله

در ماه محرم (چنین روزهایی)هزاران مجلس در سراسر جهان برپا مىشود تا بر مصايب

عاشوراء سوگوارى كنند و جالب اينكه برخى از برپاكنندگان اين مجالس

تنها شيعه نيستند كه حتى مسلمان هم نيستند اما بدليل بركاتى كه از

انعقاد اين مجالس ديده‏اند به اين كار مبادرت مىورزند.